Περπατούσε πάντα σκυφτός, μιλούσε λίγο και δεν κοίταζε ποτέ το συνομιλητή του στα μάτια. Ντρεπόταν, ήταν διστακτικός και σπάνια χαμογελούσε.
Είχε αργήσει στο ραντεβού και γι’ αυτό το βήμα του ήταν γοργό.
Το περίμενε καιρό αυτό το ραντεβού. Πολλές φορές είχε αναβληθεί με δική του υπαιτιότητα, άλλες φορές πάλι, ενώ εκείνος το ήθελε, οι συνθήκες δεν ήταν οι κατάλληλες για να πραγματοποιηθεί.
Καθώς περπατούσε, στο μυαλό του στριφογύριζαν χιλιάδες πράγματα που τον έκαναν να ιδρώνει.
Θυμήθηκε τα στερημένα παιδικά του χρόνια, τα φοιτητικά του χρόνια μακριά από το σπίτι του, τους μήνες που ήταν στρατιώτης κάπου ξεχασμένος στην πινέζα του χάρτη.
Πέρασαν γρήγορα από μπροστά του τα πρώτα χρόνια στη δουλειά, οι στιγμές του γάμου του και οι γεννήσεις των παιδιών του.
Ποιος ήταν αυτός από τα χωριά του κάμπου που δεν γνώριζε τον κυρ-Παντελή;
Άνθρωπος μετρημένος, σοβαρός, καλοντυμένος, δίπλα στους παπάδες και στους προύχοντες, δεν αρνήθηκε ποτέ τη βοήθειά του σε όποιον την είχε ανάγκη.
Όποιος ήθελε δανεικά, στον κυρ-Παντελή θα έτρεχε. Αρρώσταινε το παιδί και χρειαζόταν ακριβά χρήματα για φάρμακα; Ο κυρ-Παντελής ήταν εκεί.
Σπούδαζε το παιδί και δυσκολεύονταν οι γονείς του; Ο κυρ-Παντελής δεν δίσταζε να βάζει το χέρι στη τσέπη του. Δεν είχε κάποιος τα χρήματα για να σπείρει το χωράφι του;
Ο κυρ-Παντελής κατανοούσε και βοηθούσε. Ήθελε ο άλλος να ανοίξει ένα μαγαζί;
Ο κυρ-Παντελής θα φρόντιζε για όλα. Από τα έξοδα μέχρι τις σχετικές άδειες και τη χαρτούρα.
Περισσότερα: Ο κυρ-Παντελής δεν είναι τοκογλύφος, απλώς ιδιωτεύει........
H αληθινή ελευθερία βρίσκεται στην πειθαρχία,
στη συνεργασία των εργατών
του πνεύματος και του χεριού
για το Μεγάλο Σκοπό
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένας ποιητής για να χαρακτηρίζεται «ποιητής του λαού»;
Πώς καταφέρνει το έργο του να είναι «και χαλαστής και χτίστης» ταυτόχρονα;
Η ιστορία που διαβάζετε είναι προσφορά της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας για τις 8 Μάρτη. Την παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας. Μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ