*** Δεν καταλαβαίνω γιατί οργιστήκατε τόσο πολύ με το όλο σκηνικό των βάουτσερ.
*** Τόσο πολύ σας πείραξε που όλα τα παιδιά λοιμώχθηκαν με την εκπέδευση στο σκόιλ του ελικίκου;
-
Την 21 Απριλίου 1944 στην Λάρισα, ο Τσολάκογλου, υπέγραψε ως διοικητής της Ελληνικής Στρατιάς Ηπείρου και Μακεδονίας την άνευ όρων παράδοση του Ελληνικού Στρατού στους Γερμανούς.Προηγούμενα, στις 20 Απριλίου 1941, ημέρα του Πάσχα, σε συνεννόηση με τον διοικητή του Α΄ Σώματος Στρατού, αντιστράτηγο Παναγιώτη Δεμέστιχα, τον διοικητή του Β΄ Σώματος Στρατού, αντιστράτηγο Γεώργιο Μπάκο, και τον Μητροπολίτη Ιωαννίνων Σπυρίδωνα
Περισσότερα: Προδοτών και επίορκων Ελλήνων αξιωματικών "εμμονές"!!!
Ρουμάνοι, Μολδαβοί και Ουκρανοί.
Αυτοί θα σώσουν τη γερμανική παραγωγή!
Οι Γερμανοί μεγαλοαγρότες ζήτησαν από την κυβέρνησή τους εργατικά χέρια για να μαζευτεί η παραγωγή.
40.000 τον Απρίλιο, 40.000 τον Μάη και άλλοι τόσοι αργότερα.
Οι Γερμανοί αγρότες, ιδιαίτερα αυτοί που διατηρούν μεγάλες ιδιοκτησίες ζήτησαν τους πεπειραμένους Βαλκάνιους και ανατολικοευρωπαίους που συρρέουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες κάθε χρόνο.
*** Το γραφείο αιρέσεων της μητρόπολης Πειραιά δεν βλέπει την πανδημία ως εκ θεού τιμωρία αλλά ως μέσο διαπαιδαγώγησης.
*** Φαντάζομαι πως κι εσείς συμφωνείτε ότι "Θεός την επέτρεψε, ως άριστος παιδαγωγός και από άπειρη αγάπη προς τον άνθρωπο", σωστά;
*** Όπως κάνανε παλιά οι δάσκαλοι, ας πούμε, που μας γεμίζανε τα χέρια και τα πόδια καρούλες με την βίτσα ή τον χάρακα.
Αν κανείς – «μένοντας σπίτι»-αφιερώσει πολλές ώρες βλέποντας τηλεόραση, σερφάροντας στο διαδίκτυο ή και διαβάζοντας τις περισσότερες εφημερίδες, δύσκολα θα «γλιτώσει» από το αίσθημα του φόβου. Ενός καλλιεργούμενου μεθοδικά και πολύμορφα αισθήματος παραλυτικού, που νεκρώνει σκέψεις και αισθήσεις. Από την πρώτη άλλωστε στιγμή η κυβέρνηση μας έκανε λόγο για «πόλεμο ενάντια σε έναν αόρατο εχθρό»…
Η πανδημία του κοροναϊού μας ανάγκασε να παρακολουθούμε περισσότερο τηλεόραση. Ένα από τα συμπεράσματα που μπορεί να βγάλει κανείς, πέρα από την ποιότητα την πληρότητα και την εγκυρότητα της ενημέρωσης (που σαφώς δεν υπάρχει), είναι και η διαχρονικότητα της αμάθειας των δημοσιογράφων και των δημοσίων προσώπων. Απλά αυτές τις μέρες παρελαύνουν πολλοί επώνυμοι και το φαινόμενο είναι πολύ έντονο.
«Έγκριτοι» δημοσιογράφοι, με πολλές περγαμηνές σκοτώνουν (χωρίς εισαγωγικά η λέξη) κυριολεκτικά την γλώσσα.
