Dentro        Mprext     lexiko2    youtube1a    youtube2  mail

Σε προηγούμενο άρθρο είδαμε ένα παράδειγμα ανάδειξης "Εθνικού Ευεργέτη". Όπως πολύ σωστά επισημαίνεται, δεν είναι ο μόνος. Το φαινόμενο ήταν αρκετά διαδεδομένο. Τσιφλικάδες, τοκογλύφοι και κάθε λογής πλιατσικολόγοι επένδυαν με το αζημίωτο στον ελλαδικό χώρο - και όχι μόνο - και οι ντόπιοι λακέδες, τους βάφτιζαν στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, και τους παρέδιδαν άσπιλους και αμόλυντους στην συνείδηση του λαού, ο οποίος τους οφείλει αιώνια ευγνωμοσύνη. Χρηστάκης Ζωγράφος, Ανδρέας Συγγρός, Γεώργιος Αβέρωφ και τόσοι άλλοι.
Θα πίστευε κανείς, ότι αυτά συνέβαιναν παλιά. Όταν αυτή η έρμη Ελλάδα προσπαθούσε να ορθοποδήσει. Αμ δε!
Από τότε μέχρι σήμερα η ιστορία συνεχίζεται με την ίδια συνταγή! Ας κάνουμε ένα άλμα στο χρόνο και ας έρθουμε στην εποχή μας.
Ίδρυμα Λάτση για τους "Βορειοηπειρώτες", Αλευρόμυλοι Λούλη για τα εγκαταλειμμένα παιδιά... Ο πιο μεγάλος όμως "ευεργέτης" αυτή τη στιγμή αναδεικνύεται το ίδρυμα Νιάρχος. Όχι μόνο για κάποιες ομάδες ανθρώπων. Για το σύνολο των πολιτών. Στον πολιτισμό, στην εκπαίδευση. Παντού. Το κυριότερο όλων: στην ΥΓΕΙΑ. Μάλιστα, στην ΥΓΕΙΑ. Που δεν ξεχωρίζει τους ανθρώπους. Φτωχοί, πλούσιοι, δεξιοί, αριστεροί, αγράμματοι, μορφωμένοι... Στο θέμα της υγείας είναι όλοι ίσοι. Έτσι λοιπόν του οφείλουμε αιώνια ευγνωμοσύνη. Και στην πανδημία που περνάμε, έμπρακτη αναγνώριση των ανθρώπων που είναι στην πρώτη γραμμή. Που, σαν εμπροσθοφυλακή, πολεμάνε την πανδημία. Τους υγειονομικούς. Όχι λόγια και παλαμάκια μόνο. Έμπρακτη αναγνώριση των υπηρεσιών τους.
Είναι όμως όντως έτσι;
Τα γυαλιστερά καθρεφτάκια και οι φανταχτερές κορδέλες, εντυπωσιάζουν όλους τους "ιθαγενείς"; Μάλλον όχι.
Ας δούμε κάποια παραδείγματα:

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΝΟΣΗΛΕΥΤΡΙΑΣ ΤΗΣ ΜΕΘ-covid ΤΟΥ ΠΓΝΙ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΙΚΟΥ ΜΠΟΝΟΥΣ ΤΗΣ ΔΩΡΕΑΣ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ

Γιάννενα 24 Ιούνη 2020

Ονομάζομαι Φατούρου Μαρία και είμαι 27 χρόνια νοσηλεύτρια ΤΕ στο ΠΓΝΙ. Λόγω υπηρεσιακών αναγκών μετακινήθηκα απ το τμήμα που εργαζόμουν για 2 περίπου μήνες στην ΜΕΘ-covid του ΠΓΝΙ.  Προκαταβολικά δηλώνω ότι σέβομαι απόλυτα όλους όσους αποδέχτηκαν τη δωρεά. Οι λιγοστοί που τελικά θα πάρουν την οικονομική ενίσχυση τη δικαιούνται και με το παραπάνω, όπως και πολλοί άλλοι που αποκλείστηκαν. Προσωπικά αποποιούμαι το χρηματικό μπόνους της δωρεάς του ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος διότι είναι διασπαστικό για τους συναδέλφους, έχει στόχο την χειραγώγηση των υγειονομικών και  την καλλιέργεια συνείδησης ότι ο ιδιώτης κάνει κουμάντο θέτοντας τους όρους του στο ΕΣΥ. Οι λόγοι αυτοί συνιστούν προσβολή της επαγγελματικής μου συνείδησης.

Με προσβάλλει το γεγονός ότι ο δωρητής ενώ είναι γνώστης της λειτουργίας των νοσοκομείων καθώς αποτελεί προνομιακό μόνιμο συνεργάτη-δωρητή όλων των κυβερνήσεων στο χώρο της υγείας  από το 1996 και από το 2018 έχει και μνημόνιο συνεργασίας με το υπουργείο υγείας, επέλεξε με ανακριβή και εξωπραγματικό τρόπο να διαχωρίσει του υγειονομικούς σε μαχητές του covid και μη μαχητές την στιγμή που όλοι οι υγειονομικοί αποτελέσαμε μια ενιαία αλυσίδα για να βγει εις πέρας η μάχη. Κορύφωση των εξωπραγματικών όρων της δωρεάς αποτελεί ο αποκλεισμός των μαχητών των ΤΕΠ και του ΕΚΑΒ, οι οποίοι παίξανε τον πιο κομβικό ρόλο στην μάχη ως εμπροσθοφυλακή όλων μας αλλά και ο αποκλεισμός συναδέλφων που υπηρέτησαν διαρκώς μέσα στις κλινικές- covid όπως οι τραυματιοφορείς και οι βοηθοί θαλάμου κ.α.

Με προσβάλλει το γεγονός ότι η κυβέρνηση και το υπουργείο αποδέχθηκε τους όρους αυτούς  και τους μετέτρεψε σε νόμο, επικυρώνοντας με εμβληματικό τρόπο την αδικία, την προσβολή όσων κρίθηκαν μη μαχητές και υποκλίθηκε στην παράλογη επιθυμία του ιδιώτη.

Με προσβάλλει το γεγονός ότι η διοίκηση του νοσοκομείου και οι διευθύνσεις που είχαν την ευθύνη να καταρτίσουν τις λίστες των δικαιούχων δέχθηκαν με μια μονοκοντυλιά να διαγράψουν την προσφορά συναδέλφων και  να αποκλείσουν το προσωπικό που επί 3 μήνες αγόγγυστα δέχθηκε να εκτελεί τις εντολές τους σε συνθήκες απουσίας ουσιαστικών μέτρων προστασίας, έλλειψης προσωπικού και οργανωτικού χάους.

Με προσβάλλει το γεγονός ότι η διοίκηση του συλλόγου εργαζομένων του ΠΓΝΙ δεν βρήκε νε ψελλίσει μια δημόσια κουβέντα για την αδικία στους συναδέλφους που υποτίθεται εκπροσωπεί. Δεν βρήκε μια λέξη να ψελλίσει για τις λίστες που σβήνονταν και γράφονταν κάθε μέρα, στέλνονταν στο υπουργείο και επιστρέφονταν πίσω, αναδεικνύοντας ένα διαρκές παζάρι για τις λίστες που παίχτηκε πίσω από τις πλάτες των συναδέλφων και πιστοποιώντας την σήψη του κυβερνητικού συνδικαλισμού στο ΠΓΝΙ. Άλλωστε είναι η ίδια διοίκηση του συλλόγου που στην πανδημία λιβάνιζε την κυβέρνηση και το υπουργείο και παρουσίαζε μια ειδυλλιακή πραγματικότητα για το ΠΓΝΙ.

Με προσβάλλει το γεγονός ότι οι 300 συνάδελφοι πανελλαδικά που βρέθηκαν θετικοί στον κωρονοϊό είναι συνάδελφοι όλων των ειδικοτήτων και δούλευαν και σε κλινικές μη covid. Και όμως νόσησαν με κίνδυνο για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Όλους αυτούς το ίδρυμα Νιάρχος, η κυβέρνηση οι διοικήσεις και οι διευθύνσεις τους διέγραψαν μονοκοντυλιά.

Με προσβάλλει τέλος να με θεωρούνε αφελή και ανίκανη να καταλάβω ότι οι δωρεές αυτές είναι ο δούρειος ίππος για την παραπέρα είσοδο των ιδιωτών στο ΕΣΥ. Ακόμη και σήμερα η κυβέρνηση αναποδογυρίζει την πραγματικότητα λέγοντας ότι οι συμπράξεις με ιδιώτες στην περίοδο του 1ου κύματος της πανδημίας έσωσαν το λαό ενώ τα συστήματα υγείας σε Ιταλία, Αγγλία, Αμερική, Σουηδία που είχαν αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό, δηλαδή την σύμπραξη με ιδιώτες έγιναν η αιτία για εκατόμβες νεκρών.

Ελπίζω, εύχομαι και μάχομαι να μην πετύχει το σχέδιο διάσπασης και ανθρωποφαγίας μεταξύ συναδέλφων, γιατί, όπου  χωράει το «διαίρει και βασίλευε», χωράει και το «σφάξε με αγά μου να αγιάσω», προκειμένου οι από πάνω να κυβερνούν με ασφάλεια και να μένει στο απυρόβλητο η άδικη πολιτική τους .

Εμπιστεύομαι τους συναδέλφους μου και την υγειονομική υπερηφάνεια για δυνάμωμα του αγώνα για μονιμοποίηση των συμβασιούχων, για ένταξη των υγειονομικών στα ΒΑΕ, για βελτίωση των συνθηκών εργασίας μας, για αποτροπή παραπέρα ιδιωτικοποίησης των όρων λειτουργίας των νοσοκομείων . Αυτή η πίστη είναι ασύγκριτα πιο πολύτιμη από κάθε πονηρή και δόλια δωρεά. Αυτή η πίστη με κάνει να νιώθω σιγουριά ότι θα τα καταφέρουμε και στο 2ο κύμα της πανδημίας για το καλό των ασθενών μας και μόνο.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΥ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ ΛΟΙΜΩΔΩΝ 2  ΤΟΥ ΠΓΝΙ. ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΑΠΟΠΟΙΟΥΜΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΚΟ ΜΠΟΝΟΥΣ ΤΗΣ ΔΩΡΕΑΣ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ.

Γιάννενα 27 Ιούνη 2020

Ονομάζομαι Γκόγκου Ελένη. Εδώ και 2,5 χρόνια περίπου είμαι συμβασιούχος στον τομέα της καθαριότητας στο Π.Γ.Ν.Ι. Για περίπου 2 μήνες δούλεψα στη Μονάδα Λοιμωδών2 του Π.Γ.Ν.Ι. Προκαταβολικά δηλώνω ότι κατανοώ και σέβομαι απόλυτα όλους όσους αποδέχτηκαν τη δωρεά. Είναι αυτονόητο ότι οι οικονομικές ανάγκες των εργαζομένων και των οικογενειών τους είναι τεράστιες. Προσωπικά όμως αποποιούμαι τη δωρεά – χρηματικό μπόνους του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος διότι:

Θεωρώ εμπαιγμό και κοροϊδία , την ώρα που όλοι μιλάνε για τους “ήρωες¨ εργαζόμενους των νοσοκομείων, οι εργαζόμενοι αυτοί να διαχωρίζονται και μάλιστα μ' αυτόν τον τρόπο. Όλοι όσοι δουλεύαμε και δουλεύουμε στα νοσοκομεία , επιστρέφαμε και επιστρέφουμε  στα σπίτια μας και στα παιδιά μας με την ίδια αγωνία και το ίδιο άγχος.

Έχω ακόμη στο μυαλό μου την επιστολή του διευθυντή  των ΤΕΠ του ΠΓΝΙ για τις ελλείψεις και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν μέσα στην πανδημία  οι εργαζόμενοι σ'αυτό το τμήμα . Κι όμως οι “ήρωες” των ΤΕΠ είναι εκτός της περιβόητης λίστας, όπως και τόσοι άλλοι από όλες τις ειδικότητες χωρίς τους οποίους καμιά μάχη δεν θα μπορούσε να δοθεί. Καταστάσεις και συνθήκες που είναι ακόμη μπροστά μας, καθώς η πανδημία δεν έχει τελειώσει και τα κρούσματα στην Ήπειρο αυξάνονται.

Πώς να ξεχάσω την αγωνία και το άγχος όλων μας του “τι θα κάνω τα παιδιά;” αφού   από τους συναδέλφους στην καθαριότητα πήραν την άδεια σκοπού  μόνο ελάχιστοι κι αυτό για 4 ημέρες, παρόλο που τα σχολεία έμειναν κλειστά για σχεδόν 2 μήνες  κι αυτό γιατί το προσωπικό είναι λιγοστό και δεν επαρκούσε.

Πώς να βάλω στην άκρη το γεγονός ότι στα μέσα του Απρίλη 14 συνάδελφοι και ενώ είχαμε ριχτεί στη μάχη για τον κορωνοϊό, απολύθηκαν από το ΠΓΝΙ, ενώ ήταν απολύτως απαραίτητοι.

Πώς να βάλω στην άκρη την ταλαιπωρία και τον εμπαιγμό που περνάνε τους τελευταίους μήνες οι 18 συναδέλφισσες, τάχα για την απουσία μιας υπεύθυνης δήλωση προϋπηρεσίας, ενώ έχουν αφήσει την ψυχή τους στο Νοσοκομείο καθώς όλες δουλεύουνε από 8-20 χρόνια στο ΠΓΝΙ.

Σαν συμβασιούχος δεν έχω ανάγκη, καμία αναγνώριση που προέρχεται από ιδρύματα, από εφοπλιστές και βιομηχάνους που θέλουν την υγεία ιδιωτική και τα νοσοκομεία ιδιωτικές επιχειρήσεις και μαγαζάκια τους.

Σαν συμβασιούχος, ζω με την αγωνία του τι θα γίνει με τη δουλειά μου, αν σε 5 μήνες από τώρα  θα έχω δουλειά για να συντηρώ την οικογένειά μου, έστω και μ' αυτό το μισθό που δε φτάνει ούτε για τα απαραίτητα,  αν θα ανανεωθούν οι συμβάσεις μας,  αν θα επιστρέψουν οι εργολάβοι στη καθαριότητα. 

Αγωνίζομαι για  την πραγματική, ουσιαστική αναγνώριση της προσφοράς μας, από την κυβέρνηση και τη διοίκηση του Νοσοκομείου. Είμαστε 200 συμβασιούχοι στην καθαριότητα, τη σίτιση, τη φύλαξη και άλλοι 300 σε όλες τις ειδικότητες στο ΠΓΝΙ.

 Μπορεί το Νοσοκομείο να λειτουργήσει χωρίς εμάς;  Δεν καλύπτουμε μόνιμες και διαρκείς ανάγκες; Η μόνη λοιπόν σωστή, δίκαιη αναγνώριση  της προσφοράς μας, είναι η μετατροπή των συμβάσεων μας σε αορίστου χρόνου.

Ούτε χειροκροτήματα, ούτε παροδικές δωρεές που διαχωρίζουν, ούτε άλλες βαρύγδουπες κουβέντες. Μόνιμη, σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα.