17 Αυγούστου 1944 στην Κοκκινιά
Γρηγοριάδης Κώστας
«Ολοι οι άντρες από δεκατεσσάρων χρονών και πάνω να συγκεντρωθούν στην πλατεία της Οσίας Ξένης. Οσοι δεν υπακούσουν στη διαταγή των δυνάμεων κατοχής θα εκτελούνται επιτόπου στο δρόμο ή στα σπίτια τους που θα ερευνηθούν ένα προς ένα...», ξεφωνίζει το χωνί των πουλημένων στους χιτλερικούς κατακτητές, από γειτονιά σε γειτονιά, απ' άκρη σ' άκρη στην ηρωική Κοκκινιά.
Γερμανικές αποζημιώσεις
Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος
Μιας και οι «σωτήρες» της παρούσης συγκυβερνήσεως δήλωσαν σχετικά με τους φακέλους της υπόθεσης των γερμανικών αποζημιώσεων ότι
«τους έχασαν» (!),
«δεν τους βρίσκουν» (!),
«τους ψάχνουν αλλά δεν ξέρουν πού είναι» (!)
- και χωρίς φυσικά να μας διαφεύγει καθόλου ότι την ιταμή ανακοίνωση του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών πως η Γερμανία δε χρωστάει τίποτα στην Ελλάδα για τις ναζιστικές θηριωδίες οι εδώ «σωτήρες» την έκαναν ουσιαστικά «γαργάρα» -
ας τους βοηθήσουμε (τους «σωτήρες») να φτιάξουν... καινούριο φάκελλο.
σημειώσεις του Χαρίλαου Φλωράκη, Είναι από τις σημειώσεις που αναφέρονται στην αποθράσυνση του ιμπεριαλισμού, μετά την αντεπανάσταση, αλλά και για την προοπτική του σοσιαλισμού.
- «Εμ, άρχισαν τα όργανα, που λένε και οι χωρικοί. Δεν πρόλαβε, καλά - καλά, να διαλυθεί και τυπικά η Σοβιετική Ενωση και η άρχουσα τάξη της Ευρώπης άρχισε να δείχνει τα δόντια της. Και στο Μάαστριχτ και αλλού. Και να τι εννοώ: Οσο η Δυτική Ευρώπη ήταν και παρέμενε η καπιταλιστική χερσόνησος μιας κομμουνιστικής ενδοχώρας, οι Δυτικοευρωπαίοι μεγιστάνες - βιομήχανοι, τραπεζίτες, χρηματιστές, μεγαλέμποροι, πολυεθνικές - ήταν ενδοτικοί απέναντι στους εργαζόμενους.
«Αυτοί που πούλησαν τις γυναίκες και τις αδελφές στον κατακτητή, για να κάνουν τα νταραβέρια μαζί του, και μας σκλάβωσαν διπλά, αυτοί πάνε τώρα να μας πείσουν ότι είναι οι κέρβεροι της τιμής και της ηθικής! Μ' αυτά τα μέσα προσπαθούν να εξαπατήσουν το λαό για να συνεχίσουν το ξεζούμισμα και την εκμετάλλευσή του. Και πολλές φορές το καταφέρνουν αυτό και μας πείθουν μάλιστα ότι έτσι είναι όπως τα λένε»... ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ (Από τον Λόγο στη Λαμία, 22 Οκτωβρίου 1944)