Mprext     lexiko2    youtube1a    youtube2  mail

Προκαλεί απορία η συντονισμένη αντίδραση μερίδας χωριανών σε μια απόφαση – εισήγηση της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου Πωγωνίου. Όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει από τα έγγραφα τα οποία έχουν κατατεθεί, αρνούνται την συγχρηματοδότηση δύο έργων από το Ταμείο Αλληλεγγύης του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής. Σε κανένα από τα κείμενα δεν υπάρχει αιτιολόγηση. Γιατί να μην γίνει η χρηματοδότηση;

Ποιος είναι ο λόγος της αντίδρασης;

Δεν μας αρέσει ο χρηματοδότης ή ο λόγος για τον οποίο το χρηματοδοτεί; Προφανώς το δεύτερο.

Ας δούμε λοιπόν τι λέει η περιβόητη ΑΠΟΦΑΣΗ 161/27/07/2020, του Δήμου Πωγωνίου (Ολόκληρη θα την βρείτε εδώ)

…Στη συνέχεια ο Πρόεδρος εισηγούμενος το 2ο έκτακτο θέμα είπε τα εξής: Mε το υπ. αρ. 1811/12-05-20 ΦΕΚ καθορίστηκαν οι προϋποθέσεις και οι όροι χρηματοδότησης των Δήμων από το Ταμείο Αλληλεγγύης και εν συνεχεία, με το υπ΄ αρ. πρωτ. 18/10-06-20 έγγραφο της Ειδικής Γραμματείας Συντονισμού Εμπλεκόμενων Φορέων του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου προσκλήθηκαν οι Δήμοι της χώρας που επιβαρύνονται από την λειτουργία μονάδων φιλοξενίας προσφύγων να υποβάλλουν πρόταση χρηματοδότησης δράσεων για την στήριξη των τοπικών κοινωνιών τους. Άμεση ανάγκη είναι η κατασκευή του έργου «Συντήρηση Δημοτικών Κτιρίων Κοινότητα Δολιανών Δήμου Πωγωνίου». Το συγκεκριμένο έργο αφορά σε εργασίες που απαιτούνται να γίνουν σε δύο κτήρια στην Κοινότητα Δολιανών του Δήμου Πωγωνίου και συγκεκριμένα στο Δημοτικό Σχολείο Δολιανών και στο Κέντρο Κοινωνικής Μέριμνας

... Σήμερα στην Κοινότητα Δολιανών του Δήμου Πωγωνίου φιλοξενούνται περίπου 140 πρόσφυγες στο κτήριο της Πρώην Μαθητικής Εστίας της κοινότητας. Από αυτούς περίπου οι μισοί είναι ανήλικα παιδιά. Κρίνεται λοιπόν σκόπιμη η κατασκευή του εν λόγω έργου ώστε και τα δύο αυτά κτήρια να είναι πλήρως λειτουργικά και σε καλή κατάσταση ώστε να μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν. Το Δημοτικό σχολείο με τις δύο αυτές παρεμβάσεις θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τις εκπαιδευτικές ανάγκες των ανήλικων παιδιών των προσφύγων ενώ το Κέντρο Κοινωνικής Μέριμνας αφού ολοκληρωθεί η κατασκευή των W.C. θα μπορεί πια να χρησιμοποιηθεί ως αίθουσα εκδηλώσεων και πολλαπλών χρήσεων, χώρος συνεύρεσης και δραστηριοτήτων τόσο από τους πρόσφυγες όσο και από την τοπική κοινωνία. Έτσι μετά την ολοκλήρωση των εργασιών θα έχει επιτευχθεί ταυτόχρονα τόσο η στήριξη της τοπικής κοινωνίας η οποία φιλοξενεί σημαντικό αριθμό για το μέγεθος της προσφύγων όσο και η καλύτερη διαβίωση των φιλοξενούμενων προσφύγων και των παιδιών τους… (Οι επισημάνσεις δικές μας).

Το αγκάθι λοιπόν είναι οι πρόσφυγες.

Κάποιοι συνεχίζουν να ποτίζουν με δηλητήριο στις σκέψεις και τις σχέσεις των ανθρώπων. Όπως και όταν ήρθαν οι πρόσφυγες στο χωριό. Όπως και όταν ήρθαν οι Αλβανοί στο χωριό. Όπως και όταν ήρθαν ξενοχωρίτες στο χωριό. Όπως και όταν ήρθαν οι Βλάχοι στο χωριό. Όπως και όταν …

Ας κάνουμε όμως μια υπόθεση εργασίας. Ας πούμε λοιπόν ότι οι επισκευές γίνονται από χρήματα του Δήμου. Τι θα άλλαζε;

  • Στο κτίριο του Δημοτικού Σχολείου θα μεταστεγαστεί το Γυμνάσιο. Υπάρχει κάποιος λογικός άνθρωπος που θα σκεφτεί να απαγορεύσει την προσέλευση μαθητών; Σήμερα στο κτίριο του Γυμνασίου – Λυκείου, δεν φοιτούν μαθητές από τα Δολιανά, από άλλα χωριά και από τη Δομή;
  • Το κτίριο της Αδελφότητας (το οποίο φτιάχτηκε με τον τρόπο που φτιάχτηκε, παραχωρήθηκε στον Δήμο, άλλαξε χρήση), το Τοπικό Συμβούλιο προτείνει στο Τεχνικό του πρόγραμμα να δοθεί στον Πολιτιστικό Σύλλογο. Αν κάποιος από την Δομή θελήσει να κάνει μια εκδήλωση θα του το απαγορεύσει; Τι σόι Πολιτιστικός Σύλλογος θα είναι τότε; Σκέφτονται κάποιοι ότι θα διαχωρίζουν τους κατοίκους του χωριού, (γιατί και οι άνθρωποι που μένουν στην Δομή, ΕΙΝΑΙ κάτοικοι του χωριού); Όπως γινόταν παλιά που δεν είχαν όλοι τη δυνατότητα να πάνε στην πλατεία, γιατί ήταν του ΣΜΕΚ;

Μήπως θα ήταν καλύτερο ο Πολιτιστικός Σύλλογος, το Τοπικό Συμβούλιο όλο το χωριό, να αγκαλιάσουμε αυτούς τους ανθρώπους; Να διοργανώσουμε εκδηλώσεις μέσα από τις οποίες θα γινόταν πολιτισμικές ανταλλαγές; Να μάθαιναν την ιστορία μας, τα ήθη και τα έθιμα μας, την κουζίνα μας, τη μουσική μας, τους χορούς μας, την κουλτούρα μας γενικότερα και εμείς τις δικές τους; Να αισθάνονταν μια ζεστασιά; Να ξεχνούσαν έστω και για λίγο αυτά που πέρασαν και αυτά που έχουν μπροστά τους; Μια ανθρώπινη στιγμή; Αναρωτιέμαι.

ΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ

ΠΡΟΤΑΣΗ του ΤΟΠΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ       ΨΗΦΙΣΜΑ             ΤΕΧΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ