Πραγματικά είχαν δίκιο οι συγχωριανοί που με ενόχλησαν, κι ας πικράθηκα. Κάποιοι (οι κακοπροαίρετοι), βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν χολή

Πραγματικά είχαν δίκιο οι συγχωριανοί που με ενόχλησαν, κι ας πικράθηκα. Κάποιοι (οι κακοπροαίρετοι), βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν χολή για προσωπικές, ιδεολογικές και άλλες διαφορές. Κάποιοι άλλοι (οι καλοπροαίρετοι), ανησύχησαν. Ρε, μπας και το ‘χασε.

Είχαν δίκιο.Τους ζητάω κι από τούτο το άρθρο συγγνώμη για την πικρία. Πού να φανταστώ ότι οι άνθρωποι δεν έχουν νταραβέρια με διαδίκτυα, ιστοσελίδες και τέτοια πράγματα, ώστε να γνωρίζουν το θέμα. Διάβασαν στα ΔΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ -το δελτίο της Αδελφότητας- πάνω πάνω το άρθρο του Τάσου του Χατζή «ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ…» (Με αφορμή δυο φωτογραφίες της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ), διάβασαν στη μέση το άρθρο της Ελευθεροτυπίας Πωγωνίσια μυσταγωγία, διάβασαν και το άρθρο του Τάκη του Φασούλα και άρχισαν να ψάχνονται.

Είχαν δίκιο!

Που κολλάνε αυτά που γράφει ο Τάκης για τους ορειβάτες και την περιγραφή που έκαναν για το χωριό μας, μ’ αυτά που γράφει το άρθρο. Πουθενά. Τι του ‘ρθε λοιπόν του Τάκη και έστειλε αυτό το άρθρο;

Είχαν δίκιο!!

Τα ίδια βέβαια πρέπει να πέρασε και ο Τάσος.Γιατί που κολλάει πάλι ότι «…..το κάναμε από τη χαρά που νιώσαμε βλέποντας το όνομα του χωριού μας να φιγουράρει σε ευρείας κυκλοφορίας ημερήσια εφημερίδα»; Δεν γράφει πουθενά το άρθρο για τα Δολιανά. Εκτός βέβαια αν θεωρήσει κανείς ότι βλέποντας οι αναγνώστες της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ δυο ανθρώπους στο καζάνι θα καταλάβαιναν ότι μιλάνε για τα Δολιανά.

Δεν αναφέρει τίποτε το άρθρο για το χωριό μας. Γιατί λοιπόν γράφει ο Τάσος κάποιοι το είδαν θετικά (π.χ. Τάσος Χατζής) και άλλοι αρνητικά (π.χ. Τάκης Φασούλας);

Άσχετο. Δεν βγαίνει πουθενά νόημα.

Είχαν δίκιο!!!

Πώς, όμως, δυο διαφορετικές απόψεις, συνυπάρχουν στην ίδια σελίδα του δελτίου χωρίς αντικείμενο διαφοροποίησης;Είναι προβοκάτσια;Αν ναι:Ενάντια σε ποιον;Στον πρόεδρο της Αδελφότητας; Γιατί; Από ποιον;Στον Τάκη Φασούλα; Γιατί; Από ποιον;

Αν όχι: ΤΙ;;;

ΤΑΚΗΣ ΦΑΣΟΥΛΑΣ

ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ

Επειδή στην ιστοσελίδα «μπαίνουν» και άνθρωποι που δεν έχουν σχέση με τα Δολιανά, καθώς και Δολιανίτες που δεν παίρνουν, για διάφορους λόγους, τα ΔΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ, οφείλουμε μια περίληψη.

Στις 12/12/2006 η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ δημοσιεύει ένα άρθρο με τίτλο «Λάλατο Γιάννο λάλατο».

«Λάλατο Γιάννο, λάλατο» ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΙΟΥΣΗΣ Συν-ωδικό συλλείτουργο με τον παπα-Φίλιππο να άδει γονυπετής. Παννυχίδα, με το κλαρίνο στο ισοκράτημα να ταξιμάρει Μερικές φορές αυτοί οι φυσιολάτρες ορειβάτες, αναρριχητές, διαλέξτε ό,τι σας αρέσει, όχι μόνο «δημοσιογραφούν» αλλά καταγράφουν μοναδικά και τις ντόπιες συνήθειες των τόπων που επισκέπτονται. Οπως ο Κώστας Τσιβελέκας, του Αθηναϊκού Ορειβατικού Συλλόγου, ο οποίος μαζί με την ομάδα του, μ' αγιάζι κατεβαίνοντας από τα διάσελα της Ντεμέρτσικα, μαζεύτηκε νωρίς σε καφενείο των Δολιανών. Να τι μας γράφει: «Πεντ'-έξι γεροντάκια οι "εναπομείναντες", δυο μαντιλοφορούσες πίσω απ' τον πάγκο και γύρω ακροβολισμένοι Αλβανοί βοσκοί και πελεκάνοι πέτρας. Κάναμε αρχή με τσιπουράκι ξεροσφύφι, έτσι για να ξυπνήσουν τα αίματα. Γνώριμη μήτρα θαλπωρής, χνώτα πολλά, τσίκνα, γεύσεις στυφές, καπνοί. Στο μεταξύ και κατά μόνας προσέρχονται οι χωριανοί. Τόνα τσίπουρο έφερε τ' άλλο, το ένα θαύμα διαδέχτηκε το επόμενο και κάπου εκεί δειλά και σιγανά άρχισαν τα θρηνώδη άσματα, το ηπειρώτικο μοιρολόι. Το πράγμα ήλθε κι έδεσε και όσο πάει και φουντώνει. Πάνω στην ώρα έφτασαν τα όργανα, ένα κλαρίνο κι ένα νταούλι όλο κι όλο. Οι αυτοσχεδιασμοί, το μελαγχολικό σπάραγμα, οι σόλο εξομολογήσεις διαχέονται κυκλοτερώς. Θραύσματα και νότες υπαινικτικές, ρινίσματα πόνου και ζωής, καημοί και βάσανα και νοσταλγία. Ολοι και όλα στροβελίζονται αβίαστα και υποτάσσονται εθελούσια στις μελωδίες και τους ήχους των Πωγωνισίων. Σαν να μην έφτανε αυτό, έσκασε μύτη και ο παπάς, που η παράδοση τον θέλει να σέρνει πρώτος το χορό. Το κλαρίνο πυρακτώθηκε επικίνδυνα. Ο ήχος του, ένας παρατεταμένος θρήνος διάρκειας, ένα κλάμα βουβό, ένα παράπονο και λάλημα καρδιάς ατόφιο. Αίφνης μέσα στον πυρετό, έτσι απλά και ταπεινά, με μια κίνηση μεγαλόπρεπα κυκλωτική, μ' ένα αργόσυρτο σπάσιμο του κορμιού πέφτει ο παπάς στα γόνατα και υψώνοντας τα χέρια σαν δέηση και προσευχή ανέκραξε "λάλατο Γιάννο, λάλατο". Για τη στιγμή αυτό μονάχα αρκεί». ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 12/12/2006 Copyright © 2008 Χ. Κ. Τεγόπουλος Εκδόσεις Α.Ε.

Στις 16/12/2006 «ανεβαίνει» μια κριτική στην ιστοσελίδα μας.(Είναι το άρθρο με τίτλο "Λάλατο Γιάννο, λάλατο). Αποστέλλεται, (μαζί με το άρθρο της εφημερίδας):

 στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ για επανόρθωση.

στην ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΔΟΛΙΑΝΙΤΩΝ «Ο ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ» για δημοσίευση.

Στις 19/12/2006 η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ δημοσιεύει ακόμη ένα άρθρο με τίτλο «Πωγωνίσια μυσταγωγία» , και… «ποιεί την νήσσα».

Πωγωνίσια μυσταγωγία ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΙΟΥΣΗΣ «Αγιο μου τσιπουράκι σε γυάλινο κορμάκι, ονειρομπερδεμένα και ψυχοτυλιγμένα καημούς παρηγοράτε...» Κώστας Καλδάρας Τώρα που ο Δεκέμβρης μέσιασε και στα χέρσα θαμνοτόπια του Πωγωνίου το κρύο έσφιξε, οι ντόπιοι συνωστίζονται σε αυτοσχέδιες παράγκες γύρω απ' το ρακοκάζανο. Πεζοπόροι στην άγονη γραμμή, οι ορειβάτες του Αθηναϊκού Συλλόγου μάς μεταφέρουν το κλίμα ζεσταίνοντας τις καρδιές μας. Για τ' αποστάγματα ο Κώστας Τσιβελέκας μάς λέει σχετικά: «Οι μυρωδιές από τα τσάμπουρα μας σπάσανε τη μύτη, το φάρμακο μας δόθηκε ευθύς και ήταν βάλσαμο. Το τελετουργικό του αποστάγματος βρίσκεται σε εξέλιξη. Εξω αυξομειώσεις φωτός, ομίχλες, υγρή γη, φύλλα σε αποσύνθεση, μέσα τα στοιβαγμένα τσάμπουρα, φωτιά, καζάνι, αποτελούν στοιχεία μιας δούλεψης, πανάρχαιας, συνθέτουν το σκηνικό μιας ανθρώπινης δραστηριότητας που ανήκει όλο και πιο πολύ στο παρελθόν. Σε μια ατμόσφαιρα αρχέτυπη, καθαρά διονυσιακή, σ' έναν παιχνιώδη λυρισμό, μοιραστήκαμε στιγμές αυθεντικές, ανασύρθηκαν μνήμες. Το καζάνι κοχλάζει, οι υγροποιημένες ανάσες του στάζουν στους 25 γράδους και όλα τα χούγια βγήκαν στον αφρό. Η τσιπουροκατάνυξη, η σκωπτική αυτή μυσταγωγία, είναι ενός άλλου παπά ευαγγέλιο. Γεύσεις επίμονες που σου αποκαλύπτουν μια μέθεξη εκρηκτική και μια βαθύτερη διάσταση. Που γενναιόδωρα και διακριτικά, χωρίς να επιβάλλονται με τρόπο κυρίαρχο, αναγνωρίζονται σε ένα δεύτερο επίπεδο, όπου και ανιχνεύονται ψήγματα της γριφώδους εσωτερικότητας του ηπειρωτικού τοπίου. Αποχρώσεις λεπτές, που μέσα τους διυλίζονται όλοι οι πόθοι, τα όνειρα, της ξενιτιάς τα βάσανα και της επιστροφής η νοσταλγία. Βίβα και άιντε βίβα και δώσ' του απ' την αρχή. Γουλιά, γουλιά, αγάλια αγάλια και ανεπαίσθητα μαζί με το καζάνι λαμπάδιασε και η παράγκα. Αβολα γλείφεις τα ξεραμένα χείλη σου κι είναι σαν να σ' έφτυσε ο διάβολος στο στόμα. Το πρωτοράκι καίει το λαιμό, τα σωθικά, σε πνίγει ένας κόμπος, σε τυλίγει ένα παράπονο. Ετσι αφήνεσαι στο χείλος, σπρώχνεις στο φως χωρίς ντροπή, χωρίς υστεροβουλία τις πιο μύχιες και ανομολόγητες πτυχές, αντλείς κουράγιο κι απαλλάσσεσαι από τα συντρίμμια, τις ενοχές, τους εφιάλτες σου». Μες στη χορογραφία των ιριδισμών, τους ατμούς τού αποστάγματος, σβήνεις και εξατμίζεται η ψυχή σου. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 19/12/2006 Copyright © 2008 Χ. Κ. Τεγόπουλος Εκδόσεις Α.Ε.

(Για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία, πατώντας στους παραπάνω συνδέσμους βλέπεται τα άρθρα κατευθείαν από το ηλεκτρονικό αρχείο της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ).

Το Φλεβάρη του 2007κυκλοφορούν τα ΔΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ. Δημοσιεύονται δύο διαφορετικές απόψεις και το δεύτερο άρθρο (με λάθος; ημερομηνία) της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ (που δεν αναφέρεται στα Δολιανά, με μια φωτογραφία από τα Δολιανά).

Κατανοούμε και υπερασπιζόμαστε την διαφορετική άποψη, προσέγγιση, αντίληψη.

Κατανοούμε ακόμα και την άρνηση δημοσίευσης μιας αντίθετης άποψης.

Δεν κατανοούμε την διαστρέβλωση της πραγματικότητας.

Πιστεύουμε ότι είναι «δαίμων τυπογραφείου» η αντικατάσταση του επίμαχου άρθρου και περιμένουμε διόρθωση από το ΔΕΛΤΙΟ.

Σε διαφορετική περίπτωση η λέξη κακοήθεια είναι το λιγότερο.