Όπως στο παραμύθι με την θυγατέρα που κατεβαίνει στο κελάρι να γεμίσει κρασί απ’ το βαρέλι στην κανάτα και βλέπει από πάνω της το κρεμασμένο τσεκούρι και βάζει με το νου της πως κάποτε θα παντρευτεί και θα κάνει ένα αγόρι το Γιαννάκη της και ο Γιαννάκης της θα μεγαλώσει και τότε μια μέρα θα του πει κατέβα Γιαννάκη μου να γεμίσεις κρασί την κανάτα και θα σταθεί ο Γιαννάκης της στην ίδια θέση που κάθεται τώρα αυτή μα με τα χρόνια θα έχει σαπίσει το σχοινί που κρατάει το τσεκούρι κρεμασμένο και θα κοπεί και θα πέσει το τσεκούρι πάνω στο Γιαννάκη της και βάζει τότε τα κλάματα για το Γιαννάκη της η θυγατέρα κι απ’ τα κλάματα ξεχνάει την κανάτα που γεμίζει κι αρχίζει το κρασί να χύνεται στο πάτωμα του κελαριού ...