Με έκπληξη διάβασα στα «ΔΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ» στη σελίδα 8, το άρθρο «Καθαρά λόγια για καθαρά και όμορφα Δολιανά». Ευχάριστη, που οι τοπικοί άρχοντες επιτέλους με το θεσμικό τους ρόλο απαντούν στους συμπολίτες, εξηγούν την άποψή τους και τον τρόπο που σκέφτονται να λύσουν τα προβλήματα που είναι φυσικό να δημιουργούνται σε κάθε περιοχή.
Πολύ καλά έκανε το Δελτίο της Αδελφότητας και το δημοσίευσε. Ελπίζω να ήταν σε συνεννόηση με τον Αλέξη για την φιλοξενία στη στήλη του.
Έχω την ίδια άποψη με εκείνο το κομμάτι (μικρό ή μεγάλο δεν έχει μετρηθεί ακόμα) των Ελλήνων που πιστεύει ότι όλοι πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας το τελευταίο άρθρο του Συντάγματος που αναφέρει ότι «… η εφαρμογή του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων…». Θα ήθελα λοιπόν να διατυπώσω κάποιες σκέψεις και κάποιες διαφωνίες στο συγκεκριμένο άρθρο.
Η ευθύνη για την εύρυθμη λειτουργία μιας κοινωνίας ανήκει αποκλειστικά στο κράτος. Αυτός άλλωστε είναι και ένας από τους λόγους που οι κοινωνίες δημιούργησαν τα κράτη. Για να φροντίζουν την ποιότητα ζωής των πολιτών. Και μέσα σ’ αυτή την ποιότητα είναι η υγεία, η παιδεία, η ασφάλεια εσωτερική και εξωτερική, η εργασιακή σιγουριά, η πυρασφάλεια, η καθαριότητα, η…., η…. κ.λ.π.
Το κράτος λοιπόν είναι αυτό που έχει και πρέπει να έχει την αποκλειστική ευθύνη. Προέκταση του κράτους είναι οι περιφέρειες, οι δήμοι και τα τοπικά διαμερίσματα. Η αποκλειστική ευθύνη για τα προβλήματα λοιπόν ανήκει σ’ αυτούς.
Την ώρα που γράφεται αυτό το άρθρο στο λεκανοπέδιο των Ιωαννίνων μαίνονται ανεξέλεγκτες φωτιές λόγω και των καιρικών συνθηκών. Σε ποιον ανήκει η ευθύνη του συντονισμού και της κατάσβεσης; Στους εθελοντές; Το χωριό κινδύνευσε πριν από μερικά χρόνια. Ποιος έχει την ευθύνη που ακόμα και σήμερα δεν υπάρχουν δρόμοι για να περάσουν τα οχήματα της πυροσβεστικής, ζώνες πυρασφάλειας; Οι χωριανοί και μη οι οποίοι κάνουν περίπατο και ορειβασία οι οποίοι μπορούν περνώντας να κόβουν τα κλαδιά που τους εμποδίζουν έχουν την ευθύνη για την εγκληματική αυτή αμέλεια;
Το δημοτικό σχολείο έκλεισε. Όλοι χωρίς εξαίρεσιν έχουν χρέος να ηξεύρουν γράμματα. Η πατρίς έχει να καταστήση σχολεία εις όλα τα χωριά δια τα αρσενικά και θηλυκά παιδιά. Εκ των γραμμάτων γεννάται η προκοπή, με την οποία λάμπουν τα ελεύθερα έθνη...." Σύνταγμα του Ρήγα. Πατρίς είναι το κράτος. Το κράτος λοιπόν έχει την υποχρέωση και την ευθύνη να το υλοποιήσει και όχι η εθελοντική προσφορά των χωριανών δασκάλων και καθηγητών.
Ρόλος των αιρετών δεν είναι μόνο οι διαπιστώσεις και οι προτάσεις. Ρόλος τους είναι να προλαμβάνουν τα προβλήματα, να λύνουν τα προβλήματα, και όταν αυτό δε γίνεται, να ενημερώνουν τον κόσμο. Να δείχνουν τους υπεύθυνους και μαζί με τον κόσμο να παλεύουν για μεγαλύτερες πιέσεις σε αυτούς που έχουν την ευθύνη για όλα τα παραπάνω. Δεν μπορεί να πιπιλίζουμε ότι έχουμε όλοι την ίδια ευθύνη κατά το «μαζί τα φάγαμε».
Όσο για το θέμα των ευεργετών, των χορηγών γνωρίζει πολύ καλά ο πρόεδρος όπως και όλος ο κόσμος ότι οι ευεργέτες και οι χορηγοί από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα έδιναν μερικά από τα χρήματα που έβγαλαν με το αίμα και τον ιδρώτα άλλων κερδίζοντας μεγάλες φοροαπαλλαγές καθώς και εξωφρενικά βολικές ρυθμίσεις. Και για να μην πάμε στον Περικλή και στους «τσιφλικάδες-ευεργέτες» της Θεσσαλίας ας αναφερθούμε στα σύγχρονα: Ίδρυμα Λάτση, Ίδρυμα Νιάρχος, Ογκολογική Μονάδα Παίδων Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη – ΕΛΠΙΔΑ, που κάνουν κοινωφελή έργα εκπίπτοντας από την εφορία δίνοντας ψίχουλα από τα απίστευτα κέρδη που συσσώρευσαν από τη δουλειά χιλιάδων ναυτικών που έφαγαν την ζωή τους στις επιχειρήσεις τους, από κάθε είδους συνδιαλλαγές και από αδασμολόγητα έσοδα.
Μια άλλη ευχάριστη έκπληξη είναι ότι ο πρόεδρος του Τ.Κ. Δολιανών ενημερώνεται και από το διαδίκτυο για τις απόψεις και τις κριτικές που κυκλοφορούν για την τοπική κοινωνία. Δεν γνωρίζω σε ποια σχόλια αναφέρεται αλλά επειδή στο www.remen.gr έχουν δημοσιευθεί κάποια, θα ήθελα να επισημάνω στον πρόεδρο ότι αυτό το άρθρο θα μπορούσε να σταλεί και στην παραπάνω διεύθυνση και έτσι και αυτοί που ενημερώνονται από τον συγκεκριμένο ιστότοπο θα λάβαιναν γνώση. Δεν είναι μόνο το δελτίο φορέας ενημέρωσης. Αυτό φαίνεται και από το ότι ήταν ενημερωμένος για τα συγκεκριμένα σχόλια.
Και μια πρόταση για το Δελτίο χωρίς να θεωρηθεί υπόδειξη. Επειδή το μεγαλύτερο πρόβλημα σε μια έντυπη ή ηλεκτρονική έκδοση είναι η ύλη και επειδή γνωρίζω τον κόπο και την αγωνία που περνάει η συντακτική επιτροπή κυρίως αλλά και το Δ.Σ. της Αδελφότητας ίσως θα είχε αξία να δημιουργήσει μια στήλη όπου θα δημοσιεύονται τα προβλήματα που απασχολούν τους πολίτες και οι απαντήσεις των φορέων.