... Ένα κομμουνιστικό κόμμα έχει ως θεμελιακή του αρχή την αντίληψη ότι υφίσταται σε κάθε καπιταλιστική κοινωνία ταξική πάλη και ότι ο δικός του ρόλος είναι η οργάνωσή της και η ενίσχυσή της από τη μία πλευρά, αυτή της εργατικής τάξης. Ένα μη κομμουνιστικό κόμμα, αντιθέτως, δεν δέχεται τον ταξικό χαρακτήρα των συγκρούσεων ή αντιφάσεων που ανακύπτουν· μιλά για "συμφέροντα", για "μαφία", για "κλίκες", για "μειοψηφίες", αλλά δεν διαχωρίζει την κοινωνία σε τάξεις. Γι αυτό άλλωστε θεωρεί συμμάχους τόσο τους "εργαζόμενους" (όχι την "εργατική τάξη") όσο και τους "υγιείς" (σε αντίθεση με τους "ασθενείς";)επιχειρηματίες.
Ένα μη κομμουνιστικό κόμμα λοιπόν εξ ορισμού απευθύνεται συνολικά στην κοινωνία ως κάτι που δεν είναι ταξικά διαιρεμένο. Η "ενότητα" για την οποία εργάζεται είναι διαταξική ενότητα. Ένα κομμουνιστικό, αντίθετα, δίνει εντελώς διαφορετικό --και ασύμβατο-- νόημα στη λέξη "ενότητα." Η ενότητα εδώ είναι ενότητα μιας τάξης και των συμμάχων της ενάντια στην άλλη τάξη και τους δικούς της συμμάχους.
Το κάλεσμα στο ΚΚΕ λοιπόν μεταφράζεται με λογικο-θεωρητικούς όρους σε κάλεσμα να ενωθεί το κόμμα που θεμελιώνεται στην ταξική διαίρεση με το κόμμα που θεμελιώνεται στην αδιαφορία για την ταξική διαίρεση...