Στην αίθουσα τελετών της Ζωσιμαίας Παιδαγωγικής Ακαδημίας στα Γιάννενα, εκατοντάδες Γιαννιώτες κάθε ηλικίας, απόγονοι των εκτελεσμένων, φίλοι και μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ απέδωσαν φόρο τιμής στους 16 εκτελεσμένους ήρωες στο Σταυράκι με την παρουσία τους σε μια μεγάλη πολιτική - πολιτιστική εκδήλωση.
Αναλυτικό ρεπορτάζ μπορείτε να βρείτε εδώ.
Αναλυτικό ρεπορτάζ μπορείτε να βρείτε εδώ.
Στην ίδια ακριβώς αίθουσα 76 χρόνια πριν, – στις 8 Ιουλίου 1948 - ξεκίνησε η πολύκροτη δίκη των «115» στελεχών, μελών και φίλων του ΚΚΕ, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και της οργάνωσης της Εθνικής Αλληλεγγύης.
Γεννιέται ένα ερώτημα. Ποια εξήγηση μπορεί να δοθεί για την μεγάλη συμμετοχή του κόσμου σε παρόμοιες εκδηλώσεις;
Σίγουρα ένα μέρος είναι μέλη και ψηφοφόροι του ΚΚΕ. Οι υπόλοιποι;
Άτομα διαφόρων ηλικιών, ψηφοφόροι άλλων χώρων γιατί συμμετέχουν;
Στη συγκεκριμένη δίκη καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν 16 άτομα με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.
Η απόφαση αυτή δεν βρήκε σύμφωνη την πλειοψηφία του Γιαννιώτικου λαού. Το περί δικαιοσύνης αίσθημα δεν εκπληρώθηκε.
Γνώριζαν τις απόψεις και τα έργα των καταδικασθέντων και όλων των κατηγορουμένων. Τους γνώριζαν από την Κατοχή. Από τα συσσίτια της Εθνικής Αλληλεγγύης και τη δράση του ΕΑΜ.
Γνώριζαν τους κατήγορους τους ποικίλους συνεργάτες των Κατακτητών. Έζησαν στο πετσί τους τη δράση τους στην Κατοχή και την Λευκή Τρομοκρατία μετά την Απελευθέρωση. Την έζησε όλος ο λαός των Γιαννίνων και της υπαίθρου.
Το γιατί δεν αντέδρασε καθολικά εξηγείται ,εν μέρει, από τα παραπάνω.
Θεώρησε ποτέ τους κατηγορούμενους της δίκης αυτής αλλά και όλους όσους σύρθηκαν σε παρόμοιες δίκες προδότες; Αναμφίβολα όχι.
Στη συλλογική μνήμη, η δίκη αυτή και όσες άλλες παρόμοιες, καταγράφτηκαν ως παρωδίες. Ως εγκλήματα.
Αυτό δεν μπόρεσαν να το ξεριζώσουν ούτε οι εξορίες, ούτε οι φυλακίσεις, ούτε οι διώξεις και τα βασανιστήρια που ακολούθησαν τα επόμενα 25 χρόνια.
Ο κόσμος ήξερε ότι αυτοί που δικάστηκαν, που κυνηγήθηκαν πάλευαν για έναν καλύτερο κόσμο. Έτσι απλά. Καλύτερο. Καλύτερο από αυτόν που βίωναν.
Είχαν ένα όραμα για έναν κόσμο που πλέον ήξεραν ότι δεν ήταν ονειρικός. Δεν ήταν ουτοπία.
Η μεγαλύτερη προσφορά του Λένιν και των Μπολσεβίκων :
Απέδειξαν ότι γίνεται. Με λάθη, με ατέλειες, με…..
Εφαρμόστηκε η καλύτερη κοινωνία.
Όσα ψηφίσματα και αποφάσεις να βγάλει η Ε.Ε. για την εξομοίωση Κομμουνισμού – Φασισμού, όσο και αν προσπαθεί να υποβιβάσει την 9η Μάη του 1945_ την νίκη κατά του Ναζισμού – δεν πρόκειται να το καταφέρει
Οι τελευταίες εκλογές έδειξαν ότι το 9% περίπου των εγκύρων ψηφοδελτίων προτείνει και ονειρεύεται αυτή την κοινωνία. Την κοινωνία που δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Μπορεί να προσπαθούν να το πετύχουν με διαφορετικές προσεγγίσεις. Από διαφορετικές αφετηρίες. Ο στόχος είναι ο ίδιος.
Την ονειρεύεται η πλειοψηφία του κόσμου. Ευτυχώς που υπήρξαν και υπάρχουν αυτοί που το ονειρεύονται αλλά και παλεύουν να πετύχει.
Σίγουρα ένα μέρος είναι μέλη και ψηφοφόροι του ΚΚΕ. Οι υπόλοιποι;
Άτομα διαφόρων ηλικιών, ψηφοφόροι άλλων χώρων γιατί συμμετέχουν;
Στη συγκεκριμένη δίκη καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν 16 άτομα με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.
Η απόφαση αυτή δεν βρήκε σύμφωνη την πλειοψηφία του Γιαννιώτικου λαού. Το περί δικαιοσύνης αίσθημα δεν εκπληρώθηκε.
Γνώριζαν τις απόψεις και τα έργα των καταδικασθέντων και όλων των κατηγορουμένων. Τους γνώριζαν από την Κατοχή. Από τα συσσίτια της Εθνικής Αλληλεγγύης και τη δράση του ΕΑΜ.
Γνώριζαν τους κατήγορους τους ποικίλους συνεργάτες των Κατακτητών. Έζησαν στο πετσί τους τη δράση τους στην Κατοχή και την Λευκή Τρομοκρατία μετά την Απελευθέρωση. Την έζησε όλος ο λαός των Γιαννίνων και της υπαίθρου.
Το γιατί δεν αντέδρασε καθολικά εξηγείται ,εν μέρει, από τα παραπάνω.
Θεώρησε ποτέ τους κατηγορούμενους της δίκης αυτής αλλά και όλους όσους σύρθηκαν σε παρόμοιες δίκες προδότες; Αναμφίβολα όχι.
Στη συλλογική μνήμη, η δίκη αυτή και όσες άλλες παρόμοιες, καταγράφτηκαν ως παρωδίες. Ως εγκλήματα.
Αυτό δεν μπόρεσαν να το ξεριζώσουν ούτε οι εξορίες, ούτε οι φυλακίσεις, ούτε οι διώξεις και τα βασανιστήρια που ακολούθησαν τα επόμενα 25 χρόνια.
Ο κόσμος ήξερε ότι αυτοί που δικάστηκαν, που κυνηγήθηκαν πάλευαν για έναν καλύτερο κόσμο. Έτσι απλά. Καλύτερο. Καλύτερο από αυτόν που βίωναν.
Είχαν ένα όραμα για έναν κόσμο που πλέον ήξεραν ότι δεν ήταν ονειρικός. Δεν ήταν ουτοπία.
Η μεγαλύτερη προσφορά του Λένιν και των Μπολσεβίκων :
Απέδειξαν ότι γίνεται. Με λάθη, με ατέλειες, με…..
Εφαρμόστηκε η καλύτερη κοινωνία.
Όσα ψηφίσματα και αποφάσεις να βγάλει η Ε.Ε. για την εξομοίωση Κομμουνισμού – Φασισμού, όσο και αν προσπαθεί να υποβιβάσει την 9η Μάη του 1945_ την νίκη κατά του Ναζισμού – δεν πρόκειται να το καταφέρει
Οι τελευταίες εκλογές έδειξαν ότι το 9% περίπου των εγκύρων ψηφοδελτίων προτείνει και ονειρεύεται αυτή την κοινωνία. Την κοινωνία που δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Μπορεί να προσπαθούν να το πετύχουν με διαφορετικές προσεγγίσεις. Από διαφορετικές αφετηρίες. Ο στόχος είναι ο ίδιος.
Την ονειρεύεται η πλειοψηφία του κόσμου. Ευτυχώς που υπήρξαν και υπάρχουν αυτοί που το ονειρεύονται αλλά και παλεύουν να πετύχει.
Έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη
Ή κόκκινη από ζωή ή κόκκινη από θάνατο
Ή κόκκινη από ζωή ή κόκκινη από θάνατο