Περίσσεψε η κυβερνητική υποκρισία για τους αστυνομικούς!
Αυτοί που δεν ‘’μένουμε σπίτι’’ αλλά βρίσκονται συνεχώς στους δρόμους.
Αυτοί που έχουν αφεθεί στην τύχη τους κατά την άσκηση των καθηκόντων τους επειδή το κράτος δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του.
Στην εποχή της πανδημίας, αλλά και γενικότερα σε περιόδους κρίσης (οικονομικής, πόλεμοι κ.α.) βασική φροντίδα του συστήματος και των μηχανισμών του είναι ο έλεγχος της ενημέρωσης και άρα η χρησιμοποίηση του «όπλου» αυτού σε βάρος του λαού.
Ο έλεγχος γίνεται με πολλές μορφές που ιστορικά έχουν δώσει πολλά παραδείγματα.
Από διώξεις δημοσιογράφων και απαγορεύσεις εφημερίδων μέχρι πολύμορφη «εξαγορά» ΜΜΕ και δημοσιογράφων.
«Έχουμε πόλεμο με έναν αόρατο εχθρό» δήλωσε ο πρωθυπουργός, αλλά όπως φαίνεται σε αυτό τον πόλεμο κάποιοι έχουν επιλέξει να πάμε με εθελοντές, χειροκροτήματα στα μπαλκόνια και χαρτάκια που να γράφουμε που πάμε κάθε φορά που βγαίνουμε από το σπίτι.!
Συμπτώματα κατάθλιψης και όχι κορωνοϊού εμφάνισαν εκατοντάδες κάτοικοι της γειτονιάς μου, μετά από απόφαση άνδρα να παίξει τραγούδια της Νατάσας Μποφίλιου από το μπαλκόνι του.
Φίλε και συνάδελφε Νικήτα,
Έλαβα τη γραφή σου και χαίρομαι που είσαι καλά. Ξέρω ότι τώρα είσαι στη μάχη, δεν είναι ώρα για καλλιγραφίες. Το είπε και ο Κυριακούλης, ο πρώτος του γκουβέρνου: “Είμαστε σε πόλεμο μ’ έναν αόρατο εχθρό”… Όλο επαίνους σας κάνει τώρα, μαζί με τον Αλέκο, που το ‘βαλαν αμέτι μουχαμέτι με τους ψαλιδοχέρηδες Κατρούγκαλο και Βρούτση να σας κόψουν τα βαρέα και να δείτε σύνταξη στα 67.