Mprext     lexiko2    youtube1a    youtube2  mail

σιγά σιγά το παρελθόν γίνεται
όλο και περισσότερο αίνιγμα
και το φως της μέρας δεν έχει επιείκεια γι’ αυτούς
που ενδίδουν
κι ύστερα είναι κι εκείνο το επικίνδυνο άστρο μιας
αναγνώρισης που άργησε
οι φίλοι που πέθαναν, οι άλλοι που χάθηκαν κυνηγώντας
κάτι άπιαστο λέξεις συμπόνοιας που κάνουν τον κόσμο ακόμα πιο τρωτό
κι αυτή η αίσθηση ότι όλα όσα ζήσαμε ήταν λάθος κι ότι
από αύριο ίσως αρχίσει η αληθινή μας ζωή.
Ποιόν θέλουμε να ξεγελάσουμε ή ποιός μας εμπαίζει?


Και καμιά φορά τη νύχτα μια κραυγή που ζητάει βοήθεια
ακούγεται απ’ το παρελθόν – ακριβώς γιατί
ποτέ δεν το ζήσαμε
ή μας βασανίζουν αναμνήσεις από γεγονότα που δε
συνέβησαν ποτέ – αλλά ποιος είναι βέβαιος για
το τι συνέβη?
εξάλλου η κάμαρά μου μοιάζει με όλες τις κάμαρες της
γης, θέλω να πω πόσο στο βάθος είμαστε άδικοι ή
ξένοι.

Ω, που έζησα μια ζωή συγκεχυμένη, ακαθόριστη σαν
ένα όνειρο που το ξεχνάς το πρωί και μετά το
ξαναθυμάσαι, μέχρι που δεν ξέρεις αν ήταν όνειρο ή το
ίδιο το πεπρωμένο. Και είδα τα ανοιχτά παράθυρα
σα μεγάλα βιβλία της ερημιάς
όπου διάβασα το ποτέ και το τίποτα.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  

                                   Λειβαδίτης.